Spullen pakken en naar huis: NU!

7 november 2020

De werkgever heeft verschillende mogelijkheden om de arbeidsovereenkomst te beëindigen, de meest ingrijpende is die van het ontslag op staande voet. Daarvan is sprake indien de werkgever de werknemer van het ene op het andere moment te kennen geeft dat de arbeidsovereenkomst wordt beëindigd. De werknemer mag letterlijk zijn/haar spullen pakken en naar huis.

Een ontslag op staande voet gaat vaak gepaard met veel emotie en (verborgen) leed (achter de voordeur), immers, een werknemer heeft plotseling geen baan meer en heeft daardoor geen inkomsten meer. Immers, de loonbetaling stopt per direct en het UWV keert geen WW-uitkering uit omdat er van wordt uitgegaan dat de werknemer verwijtbaar werkloos is. Een werknemer (zijn/haar gezin) raakt er door in financiële nood, met soms dramatische gevolgen, zoals het niet langer kunnen betalen van huur of hypotheek waardoor soms huisuitzetting volgt.

Ook sociaal gezien heeft een ontslag op staande voet veel impact, je moet aan dierbaren en vrienden vertellen dat je geen werk meer hebt. Vaak gaat dat gepaard met een gevoel van schaamte. Voor veel mensen heeft werk ook een duidelijke  sociale betekenis, het ergens bij horen. Het dagelijks een doel hebben. Ook wordt solliciteren lastiger, met een ontslag op staande voet van je vorige werkgever op zak.

Het is dan ook om die reden dat door onze wetgever en rechtelijke macht zware eisen worden gesteld aan een ontslag op staande voet. Zo zal werkgever niet alleen een dringende reden moeten hebben om de werknemer te kunnen ontslaan op staande voet, tevens moet die reden onverwijld (direct) aan de werknemer worden meegedeeld. En, tevens is de werkgever gehouden om ook de belangen van de werknemer mee te nemen door de werknemer te horen over het voornemen hem/haar te ontslaan. En op voornoemde punten gaat het nogal eens mis.

Vaak gaan werkgevers veel te kort door de bocht, ze besluiten te snel tot ontslag op staande voet. Zonder dat er een dringende reden aan ten grondslag ligt. Een schriftelijk waarschuwing zou dan bijvoorbeeld meer op zijn plaats zijn geweest.

Mijn advies aan de werknemer is, protesteer altijd direct schriftelijk tegen het ontslag op staande voet en houd je beschikbaar voor je werk. Benoem ook dat in de brief. En roep juridische hulp in, kom langs om voor je rechten op te komen. Vaak wordt een ontslag omgezet in een beëindiging met wederzijds goedvinden (beëindigingsovereenkomst) waardoor alsnog het recht op een WW-uitkering ontstaat.

Ook geeft het voor uzelf een gevoel van rechtvaardigheid en genoegdoening indien u uw werkgever niet ‘laat wegkomen’ met het ontslag op staande voet.

Neemt u contact op voor advies dan bespreken we samen de strategie.